Historia żywic z rodziny Atlac

{flike id=155}

W latach 50-tych Atlas Powder Co w Wilmington Delaware (USA) opracował nowy gatunek nienasyconych żywic poliestrowych o wybitnych właściwościach odporności chemicznej. Podstawa polimeru bazowała na Bisfenolu A, poddanym reakcji z kwasem fumarowym. Powstała żywica w formie proszku była sprzedawana pod nazwą Atlaca.

Klienci byli zmuszeni do rozpuszczenia proszku w styrenie w celu uzyskania płynnej żywicy łatwej do użycia w procesie laminowania. Zostało stworzonych kilka wersji żywic Atlac charakteryzujących się różną elastycznością oraz HDT.

Największe zastosowanie miał Atlac 382 oraz Atlac 4010. Żywice Atlac byłe niezwykle udane. Ich odporność na działanie kwasów, rozpuszczalników i roztworów alkalicznych umożliwiło powstanie nowych urządzeń. W szczególności przedstawiały wyjątkowo wysoki poziom odporności chemicznej, który nigdy nie był możliwy w przypadku tradycyjnych materiałów konstrukcyjnych. Nowe procesy jak nawijanie i odlewanie odśrodkowe produktów o cylindrycznym kształcie (rury, zbiorniki, itp.) zwiększyły wykorzystanie żywic z rodziny Atlac. Kluczowe zastosowanie znaleziono w przemyśle papierniczym i celulozowym, metalowym, górniczym oraz przy produkcji chloru. W przemyśle chemicznym pojawiły się zbiorniki, skrubery (płuczki), instalacje rurociągów oraz kominy wykonane z żywic Atlac.

Żywice z rodziny Atlac były często jedynym materiałem konstrukcyjnym, który był odporny na działanie takich substancji jak kwas siarkowy i solny w temperaturach do 90°C. Miały one również szczególne zastosowania takie jak zbiorniki do przechowywania wina czy zbiorniki do przechowywania i uzdatniania wody pitnej. Wiele zbiorników, rurociągów, skruberów zbudowanych w latach 60-tych funkcjonuje do dziś.

Po tym jak ICI przejął Atlas Powder Company w swoich laboratoriach opracował nową generację żywic winyloestrowych. Pod koniec lat 80-tych ICI sprzedał europejską fabrykę Atlac’a dla DSM Resins. Dział badań i rozwoju DSM Resins stworzył kolejną modyfikację żywicy winyloestrowej i dał jej nazwę Atlac 590. W jego polimerze zamiast konwencjonalnego Bisfenolu A użyto epoksy-nowolakowej bazy. Żywica ta wykazała nawet lepszą odporność na rozpuszczalniki i uzyskała bardzo wysokie HDT (140°C).

Właściwości te otworzyły drogę do nowych zastosowań takich jak instalacje odsiarczania spalin działających w bardzo wysokich temperaturach. W połowie lat 90-tych DSM Resins i BASF złączyły swoje działania w dziedzinie nienasyconych żywic poliestrowych pod nazwą DSM Composite Resins. Zaowocowało to kontynuacją produkcji linii Atlac oraz poszerzono ofertę o żywicę BASF - Palatal A430 (obecnie noszącą nazwę Atlac 430).

W 2000 roku DSM Composite Resins przedstawił 3 generację odpornych chemicznie żywic - epoksy-winylo-uretanową modyfikowaną Bisfenolem A. 40 letnie doświadczenie w poliestrach nienasyconych a także know-how winyloestrowych oraz winylo-uretanowych żywic został wykorzystany w stworzeniu tego nowego gatunku.