Osmoza - niszczenie kompozytu - jak temu zapobiegać?
Osmoza - Niszczenie kompozytu, jak mu zapobiegać?
Osmoza jest zjawiskiem fizycznym polegającym na wyrównywaniu się stężeń z roztworu o niższym stężeniu substancji rozpuszczonej do roztworu o wyższym stężeniu.
W laminatach poliestrowo-szklanych znajdują się rozpuszczone substancje (takie jak na przyklad kobalt) o wysokim stężeniu. Woda z otoczenia dyfunduje przez wartwę żelkotu (najłatwiej przez mikropory i zgazowania w strukturze żelkotów) i rozcieńcza stężony roztwór. Prowadzi to do tworzenia się coraz większych zgrubień na powierzchni oraz pęcherzy.
Kiedy ciśnienie osmotyczne przekroczy właściwości elastyczności żywicy, ulega ona pęknięciu i pęcherz na powierzchni laminatu zacznie rosnąć. Wnikajaca w strukturę laminatu woda wyszukuje nałsłabszego „ogniwa” tj. niewymieszane rozpuszczalniki z utwardzaczem, zanieczyszczenia, niezwilżone włókno szklene (jakość zastosowanych silanów w podukcji włókien szklanych ma istotny wpływ na jakość ahezji włókna do żywic, im tańsze szkło tym z jego jakością różnie bywa.)
Jeżeli powstałe na powierzchni laminatu pęcherze są płaskie i duże to osmoza sięga w głąb laminatu. Jest to efekt niewłaściwego odpowietrzenia żywicy na etapie budowy laminatu. W takim laminacie pojawiają się malutkie pęcherzyki powietrza oraz mikropęknięcia zarówno w samej żywicy jak i na styku żywicy i szkła. Natomiast w przypadku powstania na powierzchni żelkotu szpiczastych, wystających pęcherzy mamy doczynienia z defektami w strukturze warstwy żelkotowej.